Зимге каникулларым бик күңелле узды. Иң элек, әнием белән бергә чыршы бизәдек. Ул искиткеч матур килеп чыкты: төрле төстәге утлар, ялтыравык шарлар һәм нәфис каурыйлар белән бизәлде. Чыршы янында безнең гаилә җыелды, һәм без бәйрәм рухын тоеп, бергәләп күңел ачтык.
Каникуллар дәвамында миңа Тольятти шәһәреннән иң якын дустым кунакка килде. Без аның белән саф һавада йөрдек, паркка барып, кышкы табигатьнең матурлыгын карадык. Кар-батыр уены уйнадык, һәм кар бабай ясадык. Бу вакытта рәхәтләнеп көлдек һәм күңел ачтык.
Моннан тыш, каникуллар вакытында мин бер кызыклы китап укыдым. Ул мине үз эченә бөтереп алды, һәм мин аны укыганда вакытның ничек үткәнен сизми дә калдым. Китапның сюжет линиясе һәм геройлары бик мавыктыргыч иде, һәм ул мине уйланырга мәҗбүр итте.
Каникулларымның тагын бер рәхәт мизгеле – гаиләбез белән бергә җыелып, телевизор карау иде. Яңа ел фильмнарын һәм тапшыруларын карап, без бергәләп рәхәтләнеп көлдек һәм ял иттек.
Гомумән алганда, каникулларым бик күңелле һәм истә калырлык булды. Алар миңа яңа көч һәм илһам бирде, һәм мин киләсе елны зур теләкләр белән каршылыйм.