Әсәй – һәр кем өсөн иң ҡәҙерле, иң яҡын кеше. Ул беҙгә донъяға килергә ярҙам иткән, тәүге аҙымдарыбыҙҙы өйрәткән, тәүге һүҙҙәребеҙҙе әйтергә ярҙам иткән кеше. Әсәй бала өсөн һәр саҡ яҡын, хәстәрлекле һәм яратҡыс булып ҡала.
Минең әсәйемдең исеме – [әсәйегеҙҙең исеме]. Ул бик эшсән һәм изге күңелле кеше. Әсәйем һәр ваҡыт өй эштәрен башҡара, аш-һыу әҙерләй, беҙҙе йылы һәм тәмле аштар менән һыйлай. Ул беҙҙең уңыштарыбыҙға ҡыуана, ауырлыҡтар кисергәндә беҙҙе йыуата һәм ярҙам итә белә.
Әсәйем мине һәм туғандарымды бик яҡшы күрә. Ул беҙгә белем алырға ярҙам итә, китаптар уҡырға, яңы нәмәләргә өйрәнеүгә дәртләндерә. Әсәйемдең кәңәштәре һәр саҡ урынлы һәм кәрәкле була. Ул беҙҙең күңелебеҙҙе аңлай һәм һәр ваҡыт дөрөҫ ҡарарҙар ҡабул итергә өйрәтә.
Әсәйемдең тағы ла бер мөһим сифаты – уның сабырлығы. Ул ниндәй генә ауырлыҡтар булмаһын, һәр ваҡыт тыныслыҡ һаҡлай һәм беҙгә лә сабыр булырға өйрәтә. Ул үҙенең миҫалы менән беҙгә тормошта төрлө ҡаршылыҡтарҙы еңеп сығырға, көслө һәм ныҡлы булырға өйрәтә.
Әсәйемдең беҙгә булған һөйөүе – иң ҙур байлыҡ. Ул беҙҙе һәр саҡ яҡын күрә, һәр ниндәй хәлдә лә беҙгә ярҙам итергә әҙер. Әсәйемдең яратҡан һүҙҙәре: "Барыһы ла яҡшы булыр" – беҙгә өмөт һәм ышаныс бирә.
Әсәйем минең өсөн өлгө. Мин уның кеүек эшсән, изге күңелле һәм яуаплы булырға тырышам. Уның ярҙамы һәм мөхәббәте менән мин үҙемде ышаныслы һәм бәхетле тоям. Әсәйемде бик ныҡ яратам һәм уның менән ғорурланам.
Әсәйебеҙҙе ҡәҙерләргә һәм хөрмәт итергә тейешбеҙ, сөнки ул – беҙҙең тормошобоҙҙоң иң мөһим кешеһе. Әсәйҙәребеҙҙе бәхетле итеү өсөн уларға яҡшы һүҙҙәр әйтеп, матур эштәр эшләп, уларҙы ҡыуандырып торорға тейешбеҙ.