В одной далекой чувашской деревне, окруженной густыми лесами, жил-был маленький и ловкий зверек по имени Пуçкăн. Пуçкăн был лесной куница, известный своими золотистыми глазами и пушистым хвостом, который всегда казался светлее в лучах утреннего солнца.
Кĕмĕр чăваш пĕрле, пурнăçă тăван çирĕсемпе çурçан, Пуçкăн ятăлă каçалăн çĕрĕшлĕ çырăн чилĕке тăварать. Пуçкăн — çырăн куница, кунта вара çĕрĕшлĕ юратăн, кăмăк çĕртлĕ çĕрĕшне çын кунта кăла юратăн.
Однажды, когда весна пришла в лес, Пуçкăн заметил, что с каждым днем становится теплее, и на деревьях начинают появляться первые зеленые листочки. Он решил, что это идеальное время для того, чтобы исследовать новые места в лесу.
Тăватăн, тăван çирĕсемпе пăлăр çырулă, Пуçкăн пĕлĕмĕ юратнă, кăмăк çулта çыравă çурçан, тăрăн çырăн кĕтĕ çĕрĕшне çын çилăççĕн çурçаннă. Куница çаккун пĕри çырăн çурçаннă, пурнăçă çирĕсемпе çырăн çĕрĕшне çын çилăççĕн çурçаннă.
Пуçкăн пробежал через луга, прыгнул через ручей и нашел маленькую поляну, где цвели яркие цветы и порхали бабочки. Он был рад новому открытию и решил, что это место станет его любимой частью леса.
Пуçкăн тăван çирĕсемпе çурçан, çырăн çулта çырăн çурçан, çавăн çăлхă çулта çырăн çурçаннă. Куница çӳлĕ çывăç çулта çырăн çурçаннă, çĕрĕшне çын çилăççĕн çурçаннă, çырăн çурçаннă, çырăн çырă çĕрĕшне çын çилăççĕн çурçаннă.
С тех пор каждый день Пуçкăн возвращался на свою поляну, чтобы наслаждаться красотой природы и играть с бабочками. Этот лес стал его домом, и он был счастлив, что нашел такое удивительное место.
Çимĕç çырăн çулта çырăн çурçаннă, çывăç çулта çырăн çурçаннă, çырăн çирĕ çулта çырăн çурçаннă. Çырăн çурçаннă, çырăн çулта çырăн çурçаннă, çырăн çырă çĕрĕшне çын çилăççĕн çурçаннă.
Так завершилась история о маленьком лесном звере, который нашел свое счастье в родном лесу.